“იმედის მომცემია ამერიკის ელჩის მოვალეობის შემსრულებლის ბოლო დაბეჯითებული განცხადება - “ამერიკას სჯერა, რომ ანაკლიის პროექტი ამერიკული ინვესტიციით უნდა შესრულდეს”. თუ სტრატეგიულად ასეთი მნიშვნელოვანი და ღირებულია ამერიკისთვის ანაკლიის პორტი, რატომ არ შეიძლება თავად გადააზღვიოს ფინანსური რისკები, სხვა საკითხია, რომ ჩინური ტვირთების გარეშე ეს ფინანსური რისკები იარსებებს, ანუ ანაკლიის პორტის სათანადო დატვირთვა მხოლოდ ჩინური ტვირთების არსებობის შემთხვევაშია შესაძლებელი... თუმცა ყველაზე მნიშვნელოვანია, შექმნილი ვითარება როგორ აისახება 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებზე. მისცემს თუ არა აშშ ქართულ არჩევნებში კარტ-ბლანშს რუსეთის აქტიურ ჩარევას”, - აცხადებს ექსპერტი ხათუნა ლაგაზიძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ცდილობენ არარაობად, არაფრისმაქნის ერად ვიგრძნოთ თავი” / “თუ ადრე რუსეთი საქართველოს ტერიტორიებს სამხედრო ძალით იპყრობდა, ახლა სხვა ტაქტიკითაც მოქმედებს - ახლა ჩვენს ცნობიერებას იპყრობს. ამის მიზანია საქართველოს მოსახლეობა ფსიქოლოგიურად დანებდეს და ვიქცეთ კაპიტულანტ ერად”.

“არსებული ინფორმაციით, შემოდგომაზე ამერიკის ისეთი მასშტაბის ოფიციალური პირის ვიზიტი იგეგმება საქართველოში, რომლის მსგავსი ვიზიტებიც გადამწყვეტი არჩევნების წინ სხვაც გვახსოვს, მაგალითად, 2012 წელს და ემსახურებოდა ერთს: ხელისუფლების მშვიდობიან გადაბარებას ერთი პოლიტიკური ძალიდან მეორისთვის - ანუ ამერიკიდან საქართველოში ჩამოჰქონდათ მესიჯი, რომ ორი ვადის ამოწურვის და მოსახლეობაში დიდი ნეგატივის დაგროვების შედეგად მმართველი ძალა უნდა შეჰგუებოდა ხელისუფლების სხვისთვის გადაცემას. ამ მნიშვნელოვანი ვიზიტის მიზანი ლოგიკურად ანაკლიის თემაც უნდა იყოს.... მნიშვნელოვანია, რას იზამს აშშ, მისცემს თუ არა რუსეთს საშუალებას გააგრძელოს მცოცავი ოკუპაციის სახით ეს ძალიან მძიმე საინფორმაციო-ფსიქოლოგიური შეტევა საქართველოზე, რაც, დიდი ალბათობით, კიდევ უფრო გამძაფრდება 2020 წლის არჩევნების წინ. დღეს ჰიბრიდული ომის ძალიან აქტიური ფაზაა. თუ ადრე რუსეთი საქართველოს ტერიტორიებს სამხედრო ძალით იპყრობდა, ახლა სხვა ტაქტიკითაც მოქმედებს - ახლა ჩვენს ცნობიერებას იპყრობს. ამის მიზანია საქართველოს მოსახლეობა ფსიქოლოგიურად დანებდეს და ვიქცეთ კაპიტულანტ ერად, რომლის სამხედრო-პოლიტიკური დაპყრობა, ალბათ, აღარც დასჭირდება, მაგრამ თუ დასჭირდა, კრემლისთვის ეს უმარტივესი - ერთი დღის ამოცანა იქნება...”, - აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას ხათუნა ლაგაზიძე.

“ჩვენ ბევრი მიმართულებიდან გვიტევენ. მაგალითად, ცდილობენ ყველანაირად არარაობად გვაგრძნობინონ თავი. ამის ნათელი მაგალითია გუგუტიანთკარში მიმდინარე პროცესი - ერთია, როდესაც მავთულხლართებს ოკუპანტი ავლებს დაუსახლებელ ტერიტორიაზე და მეორე, როდესაც სახლებში უვარდება მოსახლეობას და აიძულებს მათ კარ-მიდამო მიატოვონ. ეს ხდება ჩვენ თვალწინ, ამას მთელი ერი უყურებს და უსუსურობისგან ლამის ხელები დავიჭამოთ. ამ ყველაფერზე ჩვენი ხელისუფლების პასუხი, ფაქტობრივად, არ ჩანს. ეს კი საბოლოოდ ემსახურება იმას, რომ არა მარტო უსუსურობის განცდა გაგვიჩნდეს, არამედ სწორედ არარაობად, არაფრისმაქნის ერად ვიგრძნოთ თავი. ეს არის უმძიმესი რამ - ქვეყნის, ფაქტობრივად, სრული ოკუპაციისთვის შემზადება. ძალიან მაინტერესებს “ქართული ოცნების” პოლიტიკა ამ ვითარებაში რაში მდგომარეობს. არ დაგავიწყდეთ, ეს არის ხელისუფლება, რომელიც რუსეთთან ყველანაირ დათმობაზე მიდის, მაგრამ ეს რუსეთთან უშედეგოა”, - განაგრძობს რესპონდენტი.

“ჰიბრიდული ომის ფორმატში ეწერება საქართველოს საზოგადოების გახლეჩა, ერთმანეთზე წაკიდება, ღირებულებების მიზანმიმართული დეგრადაცია, ისეთი თემების შემოგდება, რომლებიც კონფრონტაციას შეიტანს საზოგადოების სხვადასხვა ფენაში - ეს ყველაფერი კლასიკური საინფორმაციო-ფსიქოლოგიური დივერსიის აქტებია. ამ ურთიერთაგრესიის გაღრმავების მიზანია საზოგადოების დეზორიენტაცია და დეზორგანიზაცია. ამას ძალიან კარგად ხედავს ამერიკის შეერთებული შტატები და განსაკუთრებით მისი საელჩო, რომელიც ყოველდღიურად აანალიზებს საქართველოში მიმდინარე პროცესებს და ძალიან დიდ საფრთხეს ხედავს. სწორედ ამიტომ მოგვიწოდა ამერიკის ელჩის მოვალეობის შემსრულებელმა ერთიანობისკენ. ეს ძალიან დიდი საფრთხეა, რადგან კლავს სახელმწიფოებრივად მნიშვნელოვან თემებზე ერის ორიენტაციის მზაობას და ის სასიცოცხლო ენერგია, რომელიც საზოგადოებამ უნდა მიმართოს ქვეყნის შენებისკენ, რეალურად მიმართულია დაქუცმაცებისა და ერთმანეთის ჩაქოლვისკენ”, - განმარტავს ექსპერტი.

“ვთქვი და გავიმეორებ - რაც დღეს ხდება, არის საინფორმაციო-ფსიქოლოგიური კაპიტულაცია და ამის შესაკავებლად ვერ ვხედავ საქართველოს ხელისუფლების ძალისხმევას. ჰიბრიდული ომი, სულ მცირე, 7 წელია მიმდინარეობს, კონტრაქციები კი არ ჩანს. სრულად ამის აღმოფხვრა შეუძლებელია, მაგრამ შეიძლება გამკლავების ახალი მეთოდების შემუშავება. ბოლოს და ბოლოს, ბალტიისპირეთის ქვეყნების გამოცდილების გამოყენება და თავდაცვის ანალოგიური ხერხების შემუშავება შეგვიძლია. ერთადერთი შეკითხვა მაქვს ხელისუფლებასთან, რა მიიღო მან ამ გაუთავებელი დათმობებით? იმედია აშშ 2020 წლის არჩევნებისთვის გარკვეულწილად ხელს შეუწყობს იმგვარი პოლიტიკური კონფიგურაციის დალაგებას, რაც იქნება ქვეყნის პროდასავლური ვექტორის საყრდენი. სხვა შემთხვევაში დასავლეთი დაკარგავს საქართველოს და მასთან ერთად მთელ რეგიონსაც. ამაზე პასუხს ოქტომბერში ამერიკის უმაღლესი რანგის ოფიციალური პირის ვიზიტის დროს გავიგებთ”, - დაასკვნის ხათუნა ლაგაზიძე.

“დღევანდელი გადასახედიდან, ვფიქრობ, საინტერესოდ დალაგდება პოლიტიკური სპექტრი. ამ მოცემულობით მომავალ პარლამენტში 3 შესაძლო კომბინაცია შეიძლება განვიხილოთ. თუ მიიღეს არჩევნების პროპორციულად ჩატარების წესი, პარლამენტში სოლიდური უპირატესობით, სავარაუდოდ, შევლენ: “ქართული ოცნება” და “ნაციონალური მოძრაობა”, მათ მოჰყვება “ევროპული საქართველო”. შედარებით ნაკლები მასშტაბით: “პატრიოტთა ალიანსი”, ალეკო ელისაშვილის მოძრაობა, დავით უსუფაშვილი, “გირჩი”, ნინო ბურჯანაძე, ლეიბორისტული პარტია, გიორგი ვაშაძის “ახალი საქართველო” ოქრუაშვილ-სანიკიძის ერთობა, ვასაძე, რომელიც თუ რუსეთს დასჭირდება, აუცილებლად შექმნის პარტიას... რაც შეეხება მამუკა ხაზარაძეს, მისი წარმატების მასშტაბი დამოკიდებული იქნება, ვის შემოიკრებს და რამდენად სწორად გაივლის მისთვის დაგებულ მახეებს. თუ “ქართულ ოცნებას” მთავრობის დასაკომპლექტებლად კოალიციის შექმნა დასჭირდება. მას ექნება 2 პირობითი გზა, პირველი: კოალიცია შექმნას “პატრიოტთა ალიანსთან”, ბურჯანაძესა და ვასაძესთან ერთად, რაც, ფაქტობრივად, პრორუსული ვექტორის არჩევა იქნება, და მეორე ალტერნატივაა - კოალიცია “ევროპულ საქართველოსთან”, “გირჩსა” და უსუფაშვილთან ერთად, რაც პროდასავლურ ძალებთან გაერთიანებას ნიშნავს”, - ამბობს რესპონდენტი.

“ოცნებისთვის" პრობლემა ის არის, რომ პირველი სახის კოალიცია ამერიკისთვის იქნება მიუღებელი, მეორე ვერსია კი, ანუ “ევროპულ საქართველოსთან” ერთად მთავრობის ფორმირება, მისივე ამომრჩევლისთვის. ამიტომ “ოცნებას” რჩება ორი გზა: ან ავტორიტარიზმის გზით წასვლა ან უნდა ველოდოთ ახალი პოლიტიკური პარტიების გამოჩენას, რომლებთან ერთადაც კოალიციის შეკვრა არც დასავლეთს გააღიზიანებს ზომაზე მეტად და არც “ოცნების” ამომრჩეველს. პოლიტიკური კონფიგურაციის მეორე ვერსია ის არის, რომ “ნაციონალური მოძრაობა” პარლამენტში იმ მასშტაბით შევიდეს, რომ გამწევი ძალა გახდეს. თუმცა პროპორციული არჩევნები ოპოზიციურ ელექტორატს იმდენად დაქსაქსავს, რომ "ნაციონალების" მასშტაბური წარმომადგენლობა მომავალ პარლამენტში საარჩევნო გზით შეუძლებელი ხდება. მესამე კონფიგურაცია ხაზარაძის პოლიტიკური ძალა და მის გარშემო გაერთიანებული პარტიები შეიძლება გახდნენ. ხაზარაძის გარშემო შეიძლება დაჯგუფდეს პარლამენტში შესული ყველა პარტია, გარდა რადიკალური ფრთებისა: ვასაძე-“პატრიოტებისა” და “ნაციონალების”. ხაზარაძეს საარჩევნოდ ყველაზე რთული დისტანცია ექნება გასავლელი, რადგან ის სახელისუფლებო საინფორმაციო-მორალური იერიშის მთავარი ადრესატი იქნება. გარდა ამისა, ბანკებთან ხალხის დამოკიდებულებაც არ ასხამს მამუკა ხაზარაძის წისქვილზე წყალს. გადამწყვეტი მაინც ის იქნება, ვის დაიყენებს გვერდით და განიხილავს თუ არა აშშ მას ახალი პოლიტიკური კონფიგურაციის, თუ ასეთი იქნა, მთავარ სუბიექტად. ასე რომ, წარმატების მაღალ შანსთან ერთად მას აქვს ფალსტარტის დიდი ალბათობაც”, - დასძენს ხათუნა ლაგაზიძე.